"Het werk van Theo van der Steen roept door de aandacht en concentratie waarmee het is gemaakt een onmiskenbare, onstoffelijke sfeer op. Die sfeer is voorbehouden aan de schilderkunst en die zie je dan ook nooit fotografisch of filmisch weergegeven. Er is sprake van een verbeelding die veelal landschappelijkheid sublimeert, maar ook de persoonlijke verstandhouding met de directe omgeving en mensen daarin. De beheersing van de materie is in feite virtuoos, terwijl alles op het doek wordt getroffen in schilderkunstige aanduidingen die zich eerder enigszins onbeholpen of onhandig voordoen, totdat je merkt dat die typeringen door het schilderij als geheel worden overstegen.

Er is in vorm en kleur heel precies licht en ruimte getroffen die in de werkelijkheid materieloos is, maar op het schilderij alleen in verf beklijft. Welke gedaante die verf dan aanneemt, is weliswaar moeilijk te bepalen en het is de vraag wat de schilderijen nu eigenlijk prijsgeven. Ze laten zien wat de kunstenaar heeft geschilderd. Eenvoudiger kan het niet, maar het gaat om de raadselachtigheid van de gewaarwording dat met de tastbaarheid van verf iets ontastbaars wordt weergegeven. Er wordt je iets aangereikt waar je niet helemaal bij kunt. Het verlangen om te zien wat de realiteit je niet kan bieden, bepaalt voor een belangrijk deel de aard van de schilderkunst. Het zet je aan tot steeds weer opnieuw kijken en het ondergaan van die perceptie." Alex de Vries