Wanda Janota begint haar werkstukken met verschillende foto’s. Daar verwijdert ze elementen uit, voegt samen, kopieert. Het resultaat is een vervreemdend beeld, uit balans, waar ze nieuwe materialen (ijzerdraad, touw, kleine voorwerpen) aan toevoegt. Zo ontstaat een theater-achtig schouwspel.

Het best slaagt haar werk als het bewuste willen en het ‘toeval’ zich harmonieus verbinden. Op verrassingen die zich telkens aandienen leer je als kunstenaar in te spelen. Het maakt Wanda Janota blij en trots als ze eindigt met een assemblage die ze onmogelijk van tevoren kon bedenken.